آموزش نورپردازی حرفه ای در استدیو

سلام من ارین منینگ هستم. ورودتون رو به دوره ی آموزشیِ نورپردازی خوشآمد میگم. هدف از این دوره یادگیریِ اصولِ کار با نورهای مصنوعیِ ساختِ بشرِ که بجای نورِ طبیعی خورشید استفاده میشن. در دنیای عکاسی، نور مصنوعی بعنوانِ نورِ استدیو شناخته میشه. به همین خاطر از هر دوی این اصطلاحات استفاده میکنم. اگه تابحال از دیدنِ نورپردازی های حرفه ای به وجد اومدین یا متعجب شدین که چطور میشه کنترلِ فلاش رو بدست گرفت یا اگر دلتون میخواد با جراتِ بیشتری از نورِ مصنوعی استفاده کنینُ به عکستون جلوه بدین، اینجا جای خوبی برای شروعِ. من از معرفیِ دو نوع نور مصنوعی شروع میکنم و با نشون دادن چگونگی تنظیم و استفاده ی کیت نورپردازی(روشنایی) ثابت، پایه ها و سافت باکس ها آموزش رو ادامه میدم. بعد بهتون نشون میدم که چطور کیفیت و جهتِ نورُ تشخیص داده و کنترل کنیم، همینطور اینکه چطور ازش استفاده کنیم تا یه حالتی رو ایجاد کنیمُ اینجوری سناریوی نورپردازی رو به دست بگیریم. مورد بعدی کار با سایه ها و های لایت برای باکیفیت تر کردنِ عکسِ. به علاوه اینکه نکات اساسیِ مربوط به تنظیم و استفاده از فلاش(اسپیدلایت) های اکسترنال هم صحبت میکنم. با استفاده از دوربین با فلاش برای پر کردنِ سایه ها، ملایم کردنِ نور شروع میکنیم و بعد با نورپردازی با دوربین هایی که فلاش به آنها متصل نیست ادامه میدیم. حتما تکنیک های جدیدی یاد میگیرین و با اعتماد بنفس بیشتری از فلاش استفاده میکنین. واقعا مشتاقم تا بهتون نشون بدم با استفاده از نور استدیو میشه عکس های واقعا بینظیری رو گرفت. بیاین شروع کنیم.

وقتی با نورهای استدیو کار میکنیم، اگه اصول رو ندونیم، درآوردنِ ظاهرِ موردنظر مثلِ یه راز میمونه. در این ویدیو، تفاوتِ بینِ نورِ ثابت و فلاش رو بطور خلاصه توضیح داده و آپشن های مختلفِ مربوط به هرکردومُ نشونتون میدم. اولین تفاوت اینه که نورِ ثابت بطورِ مداوم هست ولی فلاش، نور رو بصورتِ آنی برای یک لحظه منتشر میکنه. آسون بود،نه؟ کدوم نورها ثابت و کدوم ها فلاش محسوب میشن، اهمیتشون چیه و چرا یکی از اونا رو بصورتِ پوششی روی اون یکی استفاده میکنیم؟ وقتی حرف ازنورپردازی در استدیو میشه، انتخاب های زیادی در اختیار داریم. پس ایده ی خوب اینه که بفهمیم چه نوری به کار ما میاد و متناسب با بودجه ی ماست. بعضی از تفاوتهای اساسی سهولت در استفاده، قدرت، قیمت و توانایی در فریز کردن حرکت هاست. نورهای ثابت به صورتِ فلاش های قوی، نورهای گرم، فلورسنت، هالوژن کوارتز و ال ای دی هستن. فلاش میتونه فلاش های استدیویی یا اسپید لایت باشه. اگه این توضیحیات بنظرتون گیج کننده میاد اصلا نگران نباشین. لازمه که اول یه تصویر کلی تو ذهنتون داشته باشین ولی بعد که مثالهای نورپردازی رو با استفاده از یه منبع نور ثابت و نور طبیعی فلورسنت شروع کنیم، همه چی کم کم آسون میشه. در آخرِ دوره هم مختصر توضیحی در رابطه با فلاش های اکسترنالِ کوچیک میدم که بهشون میگن اسپیدلایت. شروع با نور ثابت آسون ترین راه برای یادگیریِ نورپردازیِ، چون این امکانُ دارین که قبل از شروع عکاسی ببینین نور دقیقا چه شکلیِ و سایه ها کجاها میوفتن. چیزی که میبینین همونیه که باید باشه. در دنیای عکاسی امروزه محبوب ترین نورهای ثابت عبارتنداز تنگستن، فلورسنت و ال ای دی. نورهای تنگستن بعنوان فلاش های قوی یا رنگهای گرم هم شناخته میشن چون اونا درواقع خیلی داغ میشن. اگه عکاسی در فضای داخلی باشه این نورها عالیَن ولی این نورای قدیمی میتونن فضا رو خیلی داغ کنن و باعث بشن جریان مدار قطع بشه. رنگ دمای لامپ های تنگستن رنگِ گرمی رو در عکس هاتون ایجاد میکنه، پس لازمه که بالانسِ رنگ سفیدُ توی دوربین تنظیم کنین تا تُنِ گرم رو متعادل کنه. کار با بالانسِ رنگ ها رو در دوره ی نورپردازیِ طبیعی آموزش دادم ولی در اوخر این دوره هم راه های کنترل طیف رو در عکس های روشنِ مصنوعی بهتون نشون میدم. چون لامپ های تنگستن خیلی داغ میشن، ممکنه افراد احساس راحتی نداشته باشن مخصوصا اگه عکاسی توی یه فضای کوچیک باشه. همینطور عمر لامپ های تنگستن به اندازه ی لامپ های ال ای دی یا فلورسنت نیست. کار با لامپ های فلورسنت نسبت به تنگستن به مراتب آسونتره چون داغ نمیشن، انرژی کمتری مصرف میکنن و نور ملایم و با کیفیت تری به ما میدن. لامپ های فلورسنت جدید با نور طبیعی، نور روشن و سفیدی شبیه به نور طبیعی به ما میدن برخلاف لامپ های فلورسنت قدیمی که طیف رنگ سبزمانندی رو ایجاد میکردن. باید دقت کنیم که از لامپ های فلورسنت حرفه ای و فوتوگرافیک استفاده کنیم چون اونا رنگ های درست تری ایجاد میکن و رنگ پوست ها رو در عکس خوب نشون میدن. بین تمام اینا ، لامپ های ال ای دی گرون ترین و کم مصرف ترین هستن. بسته به نورها، این لامپ ها میتونن با دستگیره ی تنظیم دمای رنگ یا با فیلتر رنگ باشن تا نور رو برای عکاسیتون متعادل نگه دارن. ال ای دی ها برق خیلی کمی مصرف میکنن، بادوامَن، خنک میمونن، حملشون آسونه و نسبت به بقیه وزن کمتری دارن. عمر ای ای دی ها برخلافِ فلورسنت که 8000 ساعت و تنگستن که فقط 1000ساعتِ، چیزی بین 25000تا50000 ساعتِ. خب میرسیم به فلاش. همونطور که اول گفتم، فلاش میتونه اسپیدلایت یا فلاش های استدیو باشه. فلاش های استدیو در انواعِ مختلفی موجود هستن، مثلِ مونولایت یا پاور پَک. این نورها خیلی قوی هستن و به شما این امکانُ میدن تا خیلی سریع در فضاهای باز با نهایتِ کنترل کلی عکس بگیرین. الان فلاش های استدیو دیگه بیشتر در تنظیمات عکاسی حرفه ای استفاده میشن و فراتر از حدِ این دوره ن. بجاش میخوام روی شروعِ کار با اسپیدلایت های اکسترنال برای دوربین تمرکز کنیم. این فلاش های کوچیک واقعا مقرون به صرفه هستن، راحت حمل میشن و شروعِ کار باهاشون راحتِ. وقتی منحنیِ یادگیریتون شروع میشه، جا برای پیشرفت زیادِ. با استفاده از اسپیدلایت میتونین خیلی کارها بکنین. یادتون باشه که این دوره مختصِ معرفیِ نورپردازی در استدیو عه، من هم میخوام یه سری ابزارِ پایه و تکنیک ها رو بهتون نشون بدم. اگه میخواین چیزهای بیشتری راجع به نورپردازی در استدیو، مخصوصا استفاده از فلاش رو بدونین، دوره های دیگه لیندا رو از دست ندین. دوره هایی مثل نورپردازی با فلاش. و اگه میخواین واردِ مبحثِ فلاش دستی بشین، دوره ی اصول نورپردازیِ فلاشِ برنت واینبِرِنِر رو نگاه کنین.

با وجودِ نورپردازی در استدیو، میتونیم از نورهای مختلفی برای عکاسی استفاده کنیم. در این دوره قرارِ با نور فلورسنت طبیعی در سافت باکس کار کنیم. پس بیاین با تنظیم یکی از پایه های لامپ که برای ثابت کردنِ نور استفاده میشه شروع کنیم. اولین کاری که باید بکنیم اینه که این دستگیره رو بپرخونیم تا باز بشه، اینجوری میتونیم پایه ها رو باز کنیم. یکم فشارش بدین تا باز بشه، مطمئن بشین که این میله ها موازی با زمین باشن، اینجوری بیشترین استحکامُ دارن. بعد حتما هرچی رو که باز کردین دوباره خوب سفت کنین. خوب و محکم. این دو تا دستگیره هم برای تنظیمِ ارتفاع پایه س. مثلا میخوام یه مقدار قدش رو بیشتر کنم. بازش میکنم. هرچقدر که میخوام ارتفاع رو تنظیم میکنم و دوباره سفتش میکنم. حالا باید سافت باکس رو تنظیم کنیم. این سافت باکس از نوعِ تاشو عه و داخلش، همونطور که میبینین یه جایی داره برای منبع نور. حالا چیزی که ما میخوایم اینه که تمام این چهار میله توی جای خودشون قرار گرفته باشن. حالا این داخل یک تیکه ی گرد میبینین که در واقع کارش اینه که دور محفظه ی نور رو بگیره تا به این صورت، در جای خودش محکم بشه. مطمئن بشین که کامل سرجاش سفت و مجکمِ تا یوقت از جاش درنیاد و به لامپ آسیب بزنه. کاری که الان باید بکنیم اینه که اینو در بالای پایه قرار بدیم، اینجا. باید حتما داخل این حفره خالی باشه، اینطوری بره کامل بیرون و باز باشه تا روی پایه جا بخوره و بایسته، به این صورت.دوباره خوب به سمت پایین فشارش بدین و بعد اینطوری سفتش کنین. حالا در سمتِ دیگه ی پایه یه دستگیره ی مهمه دیگه قرار داره که دستگیره ی شیبِ. بازش میکنم یکم و بعد میتونم سافت باکس رو بالا پایین کنم و هرجور که میخوام تنظیمش کنم. وقتی جای مناسب قرار گرفت، دوباره سفتش میکنم اینجوری. حالا نوبتِ قرار دادنِ لامپ در جای خودشِ. این یک لامپ فلورسنت با نورِ طبیعیِ که باید مثل لامپ های تو خونه سرجاش بپیچینش. خب، حتما حواستون باشه که سرجاش جا بخوره ولی سعی نکنین فشارش بدین. خب حالا نوبتِ قرار دادن پنلِ دفیوژنِ(انتشار) که کمک میکنه تا نور ملایم تر پخش بشه. پنل در چهار طرفِ سافت باکس فیکس میشه. تکه های کوچیکی از نوارچسب هم داره که روی گوشه ها خوب قرار بگیره و تکون نخوره. به این صورت. حالا تنها کاری که لازمه اینه که دوشاخه رو به پریز بزنیم و ورشنش کنیم، اینجا دکمه خاموش و روشن داره. حالا برای شروع آماده ایم.

فلاشی که برای این دوره استفاده میکنم یه فلاش کوچیک و قویِ. این وسیله اسم های مختلفی داره مثلا دستگاه فلاش، فلاش جیبی، فلاش الکترونیکی یا اسپیدلایت. برای سهولتِ کار در این دوره ی آموزشی از اسم اسپیدلایت استفاده میکنم. پس ما به یه اسپیدلایت نیاز داریم که تولیدکننده های زیادی هم هستن که این فلاش ها رو با آپشن های مختلف و قیمت های گوناگونی در اختیارمون میذارن. اگه سر اسپیدلایت بچرخه خیلی عالیِ. این آپشن میتونه فرصت های زیادی رو برای استفاده ی قوی از فلاش در اختیارمون بذاره. شما با توجه با بودجتون باید قوی ترین نوعِ اسپیدلایت رو تهیه کنین. همینطور تی تی ال که مربوط به تکنولوژیِ لنز میشه و برای تکمیلِ دوربینِ شما خیلی مهمه. میرسیم به دوربین که باید یه دونه برای خودتون انتخاب کنین. من اینجا مدل DSLR دارم ولی شما ممکنه یه دوربین جمع و جور داشته باشین که بالاش کلید هات شو (Hot shoe) داشته باشه. وجود این کلید مهمه چون نقشِ ایجاد ارتباط بین اسپیدلایت و دوربین رو داره، از اینجا با رابطِ اسپیدلایت متصل میشه. حالا اینو جا میندازم تا ببینین. اینجوری بصورت کشویی به هاتشو وصل میشه و قفل میشه. پس بطور خلاصه، اگه حتی این اولین خریدِ اسپیدلایتتونِ، بهتون پیشنهاد میدم که تاپ ترین مدلی که تولیدکننده ی دوربین ارائه میده رو تهیه کنین. یه اسپیدلایت با کارایی پایین میتونه با محدودیتِ پتانسیلش کلافه و ناراحتتون کنه. همینطور اینکه با جلو رفتن در روند یادگیری به امکانات بیشتری احتیاج دارین. حالا ممکنه بخواین نوری که از فلش منتشر میشه رو ملایم و یکدست تر کنین، اینجاست که این سافت باکس خیلی به دردتون میخوره. سافت باکس ها مدل های متنوعی دارن. این یکی درست اینجای فلاش قرار میگیره. به اینا میگن پاکت باکس (pocket box). خب اینجوری روش قرار گرفت. حالا هر عکسی که بگیرم، نوری که از اسپیدلایت منتشر میشه ملایم و یکدست ترِ. تنظیم این یکی هم تموم شد. حالا شاید وضعیتِ نورپردازیِ پویا تری داشته باشیم. شاید بخوایم این فلاش رو برداریم و از دوربین جداش کنیم. باید یه چیزی داشته باشیم که نگهش داره. برای این کار به یه پایه نیاز داریم. پایه ای که داریم باید هم به اندازه ی کافی برای حمل سبک باشه و هم خوب محکم بشه که فلاش رو خوب نگه داره. طریقه ی وصل کردنِ پایه به فلاش اینطوریه که از دوربین جداش میکنیم و روی این وسیله که اسمش shoe mount هست میذاریم. بعضی وقتا به این وسیله گیره چتر هم میگم چون یه سوراخی داره که میتونیم بهش چتر وصل کنیم، حالا راجع بهش بعدا صحبت میکنم. خب، بعد بالای پایه قرار میگیره اینجوری. به همین سادگی. اینا یه سری اصول اولیه برای شروع کار بودن. اول اجازه بدین نشونتون بدم که چطور جهت های مختلفِ نور رو تشخیص بدیم و باهاشون کار کنیم تا عکس های بهتری داشته باشیم.